Kodeks pracy przewiduje, że w razie śmierci pracownika, która nastąpiłaby w trakcie trwania umowy o pracę lub w czasie pobierania po jej rozwiązaniu zasiłku z tytułu niezdolności do pracy wskutek choroby, rodzinie zmarłego przysługuje odprawa pośmiertna. Taka odprawa przysługuje od pracodawcy. Jej wysokość jest uzależniona od okresu zatrudnienia pracownika u danego pracodawcy i wynosi:
– jednomiesięczne wynagrodzenie, jeżeli pracownik był zatrudniony krócej niż 10 lat;
– trzymiesięczne wynagrodzenie, jeżeli pracownik był zatrudniony co najmniej 10 lat;
– sześciomiesięczne wynagrodzenie, jeżeli pracownik był zatrudniony co najmniej 15 lat.
Odprawa pośmiertna przysługuje następującym członkom rodziny pracownika:
– małżonkowi;
– innym członkom rodziny spełniającym warunki wymagane do uzyskania renty rodzinnej w myśl przepisów o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych.
Jeżeli do odprawy pośmiertnej jest uprawnionych więcej niż jedna osoba to jej kwotę dzieli się pomiędzy nich w częściach równych.
Z kolei, jeżeli po zmarłym pracowniku pozostał tylko jeden członek rodziny uprawniony do odprawy pośmiertnej, przysługuje mu odprawa w wysokości połowy odpowiedniej kwoty odprawy.
Należy także podkreślić, że odprawa pośmiertna nie przysługuje członkom rodziny, jeżeli pracodawca ubezpieczył pracownika na życie, a odszkodowanie wypłacone przez instytucję ubezpieczeniową jest nie niższe niż odprawa pośmiertna przysługująca zgodnie z przepisami kodeksu pracy. Jeżeli odszkodowanie jest niższe od odprawy pośmiertnej, pracodawca jest obowiązany wypłacić rodzinie kwotę stanowiącą różnicę między tymi świadczeniami.
Roszczenie o odprawę przedawnia się z upływem trzech lat. Jeżeli pracodawca uchyla się od jej wypłacenia, uprawnieni członkowie rodziny zmarłego mogą skierować sprawę na drogę sądową.